Grand Canyon va Frankrijk
Blijf op de hoogte en volg Rosani
09 Augustus 2014 | Frankrijk, Canet
Zaterdag 9 augustus
Ondanks het geweld van gisteravond hebben we heerlijk geslapen. Eigenlijk was het best wel knus met de regen op onze caravan. Toen ik de gordijnen vanmorgen open deed was ik verbaasd, het was namelijk prachtig weer. Alsof er gisteren niks gebeurd was.
De mannen zijn inclusief hengel weer naar beneden vertrokken en ik ben languit in mijn bikini in mijn luie stoel gaan liggen. De mannen zouden een uurtje vissen, maar 2,5 uur later kwamen ze eindelijk weer terug. Stand 13-7 voor Robert.
‘s Middags zijn we voor de verandering maar weer eens in de auto gestapt op zoek naar mooie plekjes. We gaan via het plaatsje Madières de bergen in. De weg loopt hier met talloze bochten omhoog tot op de Causse du Larzac en gaat verder naar Baume Auriol. Hier staat een uitkijkplatform waar je een afgrond inkijkt van 300 meter. Het lijkt wel een beetje op de Grand Canyon. Het is een heel spectaculair gezicht. Tussen de rotswanden zit opeens een dal met een dorpje erin. Als je hoogtevrees heb moet je hier niet zijn, als je aan de rand staat krijg je vanzelf klamme handjes want er hoeft maar een steentje te verschuiven en je valt 300 meter naar beneden. Maar het uitzicht hier in onbetaalbaar. Het is alleen zo jammer dat je dit op de foto nooit zo terug zal zien.
Na dit prachtige uitzicht zijn we via smalle haarspeldbochten naar beneden gereden. Best spannend als je op een smalle weg rijdt die je normaal gesproken als één richtingsweg aanziet. Het is dus best eng als er tegenligger aankomt en je zo langs de afrond naar beneden kan kijken. Gelukkig viel het mee met tegenliggers en zijn we heelhuids beneden gekomen. Daar kwamen we aan in het dorpje Navacelles. Dit is het dorpje wat we bovenop zagen liggen. Een lief oud dorpje met schattige typerende Franse huisjes. Leuk om ook vanaf beneden een foto te maken naar boven.
In het dorpje ontspringt de rivier uit de bergen. Hier ontdekten we een heerlijke waterval. Samen met Nick ben ik naar de voet van de waterval afgedaald. Over de rotspartijen door het koude water naar beneden, trouwens niet echt handig op je slippertjes en een zware cameratas. Maar we hebben het gered. Het water is hier glashelder en ijs, maar dan ook ijskoud, maar ja niet zo gek want het komt rechtstreeks uit de bergen. Tot slot nog wat door het dorpje geslenterd en weer met de auto dezelfde weg omhoog gereden. Dit moest wel want de weg naar beneden richting het dorpje was doodlopend! Er is maar één weg heen en dus ook weer terug. Een spannende weg omhoog, maar het uitzicht is zo geweldig! We hebben dus weer heel wat mooie foto’s gemaakt.
Ondanks het geweld van gisteravond hebben we heerlijk geslapen. Eigenlijk was het best wel knus met de regen op onze caravan. Toen ik de gordijnen vanmorgen open deed was ik verbaasd, het was namelijk prachtig weer. Alsof er gisteren niks gebeurd was.
De mannen zijn inclusief hengel weer naar beneden vertrokken en ik ben languit in mijn bikini in mijn luie stoel gaan liggen. De mannen zouden een uurtje vissen, maar 2,5 uur later kwamen ze eindelijk weer terug. Stand 13-7 voor Robert.
‘s Middags zijn we voor de verandering maar weer eens in de auto gestapt op zoek naar mooie plekjes. We gaan via het plaatsje Madières de bergen in. De weg loopt hier met talloze bochten omhoog tot op de Causse du Larzac en gaat verder naar Baume Auriol. Hier staat een uitkijkplatform waar je een afgrond inkijkt van 300 meter. Het lijkt wel een beetje op de Grand Canyon. Het is een heel spectaculair gezicht. Tussen de rotswanden zit opeens een dal met een dorpje erin. Als je hoogtevrees heb moet je hier niet zijn, als je aan de rand staat krijg je vanzelf klamme handjes want er hoeft maar een steentje te verschuiven en je valt 300 meter naar beneden. Maar het uitzicht hier in onbetaalbaar. Het is alleen zo jammer dat je dit op de foto nooit zo terug zal zien.
Na dit prachtige uitzicht zijn we via smalle haarspeldbochten naar beneden gereden. Best spannend als je op een smalle weg rijdt die je normaal gesproken als één richtingsweg aanziet. Het is dus best eng als er tegenligger aankomt en je zo langs de afrond naar beneden kan kijken. Gelukkig viel het mee met tegenliggers en zijn we heelhuids beneden gekomen. Daar kwamen we aan in het dorpje Navacelles. Dit is het dorpje wat we bovenop zagen liggen. Een lief oud dorpje met schattige typerende Franse huisjes. Leuk om ook vanaf beneden een foto te maken naar boven.
In het dorpje ontspringt de rivier uit de bergen. Hier ontdekten we een heerlijke waterval. Samen met Nick ben ik naar de voet van de waterval afgedaald. Over de rotspartijen door het koude water naar beneden, trouwens niet echt handig op je slippertjes en een zware cameratas. Maar we hebben het gered. Het water is hier glashelder en ijs, maar dan ook ijskoud, maar ja niet zo gek want het komt rechtstreeks uit de bergen. Tot slot nog wat door het dorpje geslenterd en weer met de auto dezelfde weg omhoog gereden. Dit moest wel want de weg naar beneden richting het dorpje was doodlopend! Er is maar één weg heen en dus ook weer terug. Een spannende weg omhoog, maar het uitzicht is zo geweldig! We hebben dus weer heel wat mooie foto’s gemaakt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
