Van Castricum naar Porlezza

Hè, hè, eindelijk……man, man wat was ik er aan toe zeg!
Maar dan eindelijk is het dan zover, VAKANTIE!! Van de week de laatste spulletjes gehaald, gewassen, en gestreken en toen kon eindelijk alles de koffer in.

’s Middags eerst nog even langs Amirah geweest om haar een dikke knuffel te geven. Robert heeft nog even een powernap gedaan. Rond 22.00 uur trokken we de deur achter ons dicht en gingen we volgepakt richting Italië. Het was heerlijk rustig op de weg en voor we het wisten reden we bij de grens van Arnhem. Daar hebben we de auto nog ff volgetankt en de benen gestrekt en toen hup de grens naar Duitsland over. Ook daar was het lekker rustig en konden we aardig wat kilometers vreten.

Rond een uurtje of 5 uur kon Robert zijn luiken niet meer open houden en heb ik het stuur overgenomen. Niet dat ik nou lekker geslapen heb, maar in ieder geval meer dan Robert. Ook ik kon lekker door kachelen en voor ik het wist had ik de Zwitserse grens bereikt bij Basil. Omdat Robert nog lekker lag te snurken heb ik nog een uurtje door Zwitserland gereden. Het was heerlijk rijden, het zonnetje kwam langzaam door en scheen prachtig door de bergen heen.

Na twee uurtjes rijden heeft Robert het stuur weer overgenomen. Helaas werd het steeds drukker op de weg en kwamen we in de file terecht. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet meegemaakt heb, want ik heb toen alleen maar de binnenkant van mijn ogen gezien. Ook voor de Gotthart tunnel was het behoorlijk druk, we hebben er twee uur over gedaan om door de tunnel heen te komen, en dat terwijl ik eigenlijk heel graag over de pas had gewild.