Punggualas station WNF

Vanmorgen om 7 uur opgestaan, de rugtassen ingepakt en ontbeten. Om 8 uur vertrekken we nog verder de jungle in van Borneo. We zijn eerst langs het hoofdkantoor van het WNF gereden om Stefan Wulffraat op te halen. Stefan is de opper bioloog van Borneo. Hij leid hier alle projecten en heeft alle stations hier in Borneo opgezet. Zijn werkt bestaat uit het onderzoeken van al het flora en fauna. In 2011 heeft hij  voor zijn werk een cheque overhandigd gekregen door Gaston Starreveld van de postcode loterij. De cheque bedroeg 25.000 euro.

De autorit duurde 4 uur. Wat begon op een normale weg eindigde 2 uur later in een zandweg met gaten  zo diep dat mijn Smartje bij de eerste kuil al overleden zou zijn. Onderweg zijn we gestopt om wat te eten en te drinken. De noodles hier zijn zalig. Het is mijn favoriete lunch geworden.  Ook zijn we onderweg gestopt bij wat Stefan noemt het maanlandschap. Al het oerwoud wat hier stond is vernietigd voor goudwinning. Ongelovelijk triest als je er doorheen rijd, kilometers maanlandschap waar de eerste honderd jaar niks meer op groeit. Door deze winning is er allemaal grind, stenen en kristallen vrijgekomen. Stefan en Nick ,zijn samen kristallen gaan zoeken, en ook gevonden! Dit in een temperatuurtje van ongeveer 40 graden. Na het maaanlanschap kwamen aan de rand van de jungle. Hier zijn kilometers stukken weggebrand om plaats te maken voor palmolie. Waar wij trouwens in Nederland hele grote afnemers van zijn. 

Eindelijk na 4 uur kwamen we aan in een klein dorpje. Bijna het hele dorp liep uit om ons te zien 3 blanken en een blank kind, een hele bezienzwaardigheid kan ik je vertellen. Robert en Nick hebben met een groepje lokale kinderen nog ff gevoetbalt, maar in 40 graden houdt dat snel op. Nadat alle spullen uit de auto in de boot waren geladen gingen we op weg. Met de camera in de aanslag voerde weg over de rivier, de kans is namelijk groot dat je apen in de bomentoppen ziet. Tijdens de boottocht op de rivier hebben we geen apen gespot maar daarentegen wel een overvliegende toekan, je hoort mij niet klagen.

Na een tochtje van een half uur sloegen we een zijtak van de rivier in. Daar lag een losse steiger in het water met 2 smalle kano's. Dit was onze overstap. Het was best spannend want je moest goed gaan zitten anders sloeg de kano om. Met deze kano's trokken over een smal watertje verder de jungle in. Het was soms zo dicht begroeid dat je je handen binnenboord moest houden, en regelmatig moest bukken voor laaghangende takken, waar ik niet zulke goedr ervaringen mee heb. Na 5 minuten haddden de eerste aap gespot. Een Makaak die bovenop een tak op ons neer keek. Maar het mooiste kwam nog 5 minuten later zagen we op een tak een prachtige ijsvogel zitten. Knal geel met groen en rood. Deze ijsvogel komt alleen in Borneo voor dan wordt volgens Stefan zelden gezien. Er zijn wel 15 sorten ijsvolgels. Ik kan weer niet omschrijven wat er door je heen gaat als je hier vaart. Ik heb dan ook maar 1 woord fantastisch!!!!

10 minuten later arriveerde we bij het Punggualas station. Een stuk kleiner dan het SSI Staion waar we 2 dagen geleden waren. En ook een stuk primitiever. Het is hier baden in de rivier. We gaan steeds primitiever leven, maar wat een ervaring. Wij zijn de eerste toeristen die hier geweest zijn, en ook nog eens met een kind van 10. Eerder had ik geschreven dat Stefan een cheque overhandigd had gekregen, deze heeft hij voor een deel gebruik aan zonnenpanelen voor het dak van het station. Hiervoor kwam de elektriciteit van een zwaar brommende aggragaat. Ik zeg een goede duurzame investering.Na een korte uitleg van Stefan hoe het station werkt en wat je wel en niet moet doen. Maar vooral goed uitkijken waar je je handen en voeten neerzet. Er leven hier nameljk giftige groene slangen en rupsen met gif haartjes, dus niet aanraken. Regelmatig krijgen ze hier bezoek  van een bruine Maleisische beer. We hebben het bewijs op de foto's gezien. Hij is niet agresief maar je moet hem wel met rust laten, dat we het maar ff weten.

Nadat we onze spullen hadden neergezet zijn we op het jungle trail gaan lopen. Dit is een loopplank van 500 meter de jungle in. Hier zijn alle bomen voorzien van een nummer. Elke maand worden de bomen gemonitoord op dikte, hoogte, bladeren, vegatatie, etc. etc. Tijdens onze wandeling kwamen we al snel een groep Makaken tegen die al slingerend door de bomen hun weg zochten naar voedsel. Zo bijzonder......

Tijdens het avondeten kwamen de apen van alle kanten vlakbij in de boom zitten en hadden we uitzicht op zo'n 9 apen. Dat is weer eens wat anders dan de dierentuin.Na het eten begon het badritueel. De mannen hebben zich in hjn ondergoed gewassen in de rivier. Voor de vrouwen is een kamertje gemaakt, die kunnen in het bijzijn van mannen niet zomaar wassen.Ook hier viel de avond snel om half 6 was het pikdonker. De mannen vonden het wel een spannend idee om in het donker de jungle trail te bewandelen. Ik heb ff overgeslagen. Nick daarentegen ging gewapend met zaklamp stoer mee. Wat een kanjer! Het is ongelovelijk hoe hij het doet. Hij ondergaat het hele avontuur zonder te zeuren of te mokken. Dit is een reis wat hij zich nog lang zal heugen, en wij ook ;-)