Punguallas station WNF dag 3

Het regende gisteravond zo hard dat het dak van de keuken was ingestort. Niet dat het dak veel is, het is een gewoon plastic bouwzeil. Maar goed, die kwam dus naar beneden zeilen. Met man en macht werd er gewerkt om het water eraf te laten lopen. Gelukkig zit er op onze slaapkamer wel een normaal dak, op het toilet overigens niet. Daar poep je gezellig onder de sterren hemel. Voor de mensen die visueel zijn ingesteld al het water komt hier uit de rivier en die is koper rood. Daar lopen, varen, plassen en wassen we in. Ik heb hier geen kleurspoeling nodig.

Door alle indrukken slapen we hier gelukkig vrij snel. Gisteravond zijn we dan ook met z'n drieen in slaap gestort, en vanmorgen werden we om 7.15 wakker. Ondanks dat we bijna op het hout liggen heb ik totaal geen last van mijn rug. Wel zijn mijn heupen beurs van de harde ondergrond. En dat terwijl daar best nog wat vet op zit. Ook mijn zitknobbeltjes hebben hier zwaar te lijden. In de kleine kano's zit je 2 uur op een houten plank in kleermakerszit. Ik kan je vertellen dat je op een gegeven moment niet meer weet hoe je moet zitten. Ook in het station hebben ze geen lekkere stoelen maar ook weer van die harde bankjes. Wat zal ik mijn bankstel straks weer waarderen als ik thuis ben.

Maar goed natuurlijk eerst weer ontbeten, en het komt me nog steeds niet mijn neus uit. Ook het primitieve leven bevalt prima, ik had hier best nog ff willen blijven zitten want ik heb nog niet alles gezien hier.

Na het ontbijt ben ik met Stefan, Martijn en 2 rangers nog een keer met de kano de jungle in geweest. Robert en Nick bleven bij het station en zijn lopend de jungle ingegaan. De rivier was dichtbegroeid en 1 van de rangers maakte door middel van zijn kapmes de weg vrij. Het was een beetje zoals het liedje...van voor, naar achter, van links, naar rechts.

Op een gegeven moment werd de boot stil gehouden en hoorde we geritsel in de bomen. En ja hoor opeens zagen we een aap. Het leek even een Oerang Oetang maar het bleek een rode aap te zijn die volgens Stefan heel zeldzaam zijn. Er leven er maar 110 op heel Borneo. Hoe gaaf dat wij hem gespot hebben en het bewijs is geleverd, ik heb hem op de foto, in tegenstelling tot Martijn heheheh.

Op een gegeven moment konden we niet verder varen door een ongevallen boom. Maar daar draaien ze hier hun hand niet voor om. Met een kapmes werd de boomstam onderhanden genomen en 10 minuten later konden we weer verder varen. Uiteindelijk kwamen bij een prachtig meer terecht, onbeschrijfelijk mooi. Zo rustgevend, dit wordt thuis mijn rustpunt. Mocht ik thuis stress of weet ik het wat hebben dan wil ik hier in mijn gedachten naar toe. Hier kan geen yogalesje tegenop......

We hebben de boot op een ondiep stuk vast gelegd en gekeken of er nog apen langskwamen. We zagen wel een oud Oerang Oetang nest maar de aap was al gevlogen. Er waren wel weer overal prachtige vlinders. De vlinders zijn hier ongeveer 20cm en hebben prachtige kleuren. Terwijl we zaten te wachten kwam er een prachtige ijsvogel aanvliegen. Hij ging redelijk dichtbij op een tak zitten waardoor ik hem mooi op de foto kon krijgen, weer in tegenstelling tot Martijn......

Na 2 uurtjes zijn we weer terug gepeddeld naar het station waar de lunch alweer op ons stond te wachten. Nadat we onze spullen weer bij elkaar geraapt hadden zijn we om 12.30 uur uit het Punguallas station vertrokken. Ik kan het blijven zeggen maar wat een fantastische ervaring. We voelen ons zo bevoorrecht om dit te mogen meemaken. We beseffen ons heel goed dat dit maar voor weinig mensen is weggelegd. Martijn onwijs bedankt!!!

Na weer een vermoeiende reis kwamen we 5,5 uur later aan bij Hans en Rietje. Het voelt als thuis komen, maar dan in Palagkaraya. Ook hebben we Stefan meegenomen die al jaren in Palagkaraya komt maar geen flauw benul had dat er hier een guesthouse was gerunt door Nederlanders. De kans is groot dat hij voortaan hier gaat slapen ipv een hotel. 

Nadat we allemaal gedoucht hadden (trouwens alleen maar koud water en ook een openlucht badkamer) zjjn we met zijn 7e uit eten geweest. Patat met sate en de natuurlijk de mayonaise van Rietje, wat hebben we zitten vreten......

Bij Bukit Raya hebben nog wat na zitten praten en toen was het alweer tijd om de tassen weer te pakken, morgenochtend gaat om 4.45 uur weer het wekkertje.